Maciej Sokołowski

Nominacja za łączenie pasji, społecznego zaangażowania i odpowiedzialności. Za zbudowanie wokół gór wspólnoty ludzi, za wrażliwość i gotowość do działania. Za pokazanie, że patriotyzm to troska o miejsce, w którym się żyje, i ludzi, z którymi się to miejsce współtworzy.

Maciej Sokołowski od lat jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci polskiego środowiska górskiego. To dyrektor Festiwalu Górskiego im. Andrzeja Zawady w Lądku-Zdroju, gospodarz schronisk PTTK w Górach Stołowych i twórca Biura Turystyki Aktywnej „Kompas”. Od zawsze łączył zamiłowanie do gór z misją społeczną i edukacyjną. Dzięki niemu Lądek-Zdrój stał się miejscem spotkań pasjonatów przyrody, podróży i sportów ekstremalnych.

Kiedy w 2024 roku powódź dotknęła Lądek-Zdrój i okolice, Maciej Sokołowski nie czekał na instrukcje. Wraz z zespołem Festiwalu Górskiego zainicjował akcję pomocową, która błyskawicznie przekształciła się w jeden z najbardziej efektywnych ruchów solidarności lokalnej w kraju. Stworzył platformę odbudujmyladek.pl, dzięki której mieszkańcy, turyści i darczyńcy z całej Polski mogli przekazywać środki, materiały i wsparcie potrzebującym.

W rezultacie w krótkim czasie udało się nie tylko zebrać fundusze na odbudowę domów i infrastruktury, ale także przywrócić wiarę w siłę wspólnoty. Za tę działalność został uhonorowany tytułem „Człowieka Roku” w plebiscycie MocArtów RMF Classic. Sam jednak podkreślał, że to nie jego indywidualny sukces, lecz dowód na moc działania zespołowego.

Postawa Macieja Sokołowskiego pokazuje, że lider to nie ktoś, kto stoi na czele, ale ktoś, kto potrafi zjednoczyć ludzi wokół wspólnego celu. W czasie kryzysu połączył on mieszkańców, lokalne instytucje kultury, media, organizacje humanitarne i wolontariuszy w jedną sieć pomocy, która zadziałała szybciej niż oficjalne struktury.

Dzięki jego energii Lądek-Zdrój stał się nie tylko symbolem tragedii, ale także symbolem odporności społecznej. To tam swoją bazę założyły Polska Akcja Humanitarna i Pokojowy Patrol WOŚP. Z miasteczka, które jeszcze niedawno walczyło z żywiołem, płynął sygnał nadziei i solidarności.

Sokołowski często powtarza, że kultura buduje odporność – i że to właśnie ludzie kultury, przyzwyczajeni do działania w trudnych warunkach, potrafią w kryzysie zachować spokój, kreatywność i skuteczność. W jego przypadku te słowa stają się faktem.