Krzysztof Łukaszewicz

Nominacja za scenariusze i reżyserię filmów „Raport Pileckiego” oraz „Czerwone maki”. Za konsekwentne podejmowanie się wyzwań związanych z przybliżaniem trudnej, a zarazem fascynującej historii Polski. Najnowsze dzieła Krzysztofa Łukaszewicza poruszają ważne tematy związane z II wojną światową, pokazując losy bohaterów, którzy walczyli nie tylko o wolność Polski, ale także o wartości humanitarne.

Krzysztof Łukaszewicz to artysta o niezwykle szerokim spektrum zainteresowań. Swoje pierwsze kroki w branży filmowej stawiał jako dokumentalista i scenarzysta, co ukształtowało jego wrażliwość na autentyczność przekazu. Ma w zwyczaju podejmować tematy niełatwe, wymagające odwagi i precyzji. Zapewne dlatego swoje filmy opiera na rzetelnych badaniach historycznych.

Do historii polskiego kina przejdzie film „Raport Pileckiego”, który swoją premierę miał we wrześniu 2023 r. Łukaszewicz przedstawia w nim rotmistrza Witolda Pileckiego – jednego z największych bohaterów polskiego ruchu oporu. Pilecki, który na własne życzenie trafił do Auschwitz, aby zorganizować tam ruch oporu i przekazywać światu informacje o zbrodniach nazistów, jest postacią niezwykle symboliczną. Film skupia się na wewnętrznych przeżyciach bohatera, ukazuje jego wahania, wątpliwości, ale i nieustępliwość w dążeniu do prawdy.

Reżyser nie unika trudnych wątków. Stawia Pileckiego w kontekście zarówno bohaterskiego czynu, jak i późniejszej zdrady ze strony władz komunistycznych, które skazały go na śmierć. „Raport Pileckiego” to opowieść o bezkompromisowości i niezłomności, która wykracza poza ramy tradycyjnego kina biograficznego.

Kolejny film, za który Krzysztof Łukaszewicz otrzymuje nominację, to „Czerwone maki”, którego premiera odbyła się w kwietniu 2024 r. Produkcja ta nawiązuje do jednego z najważniejszych wydarzeń w polskiej historii wojskowej – bitwy pod Monte Cassino, w której polscy żołnierze odznaczyli się wyjątkowym męstwem. Przy tym obraz nie traktuje tylko o heroizmie żołnierzy, ale także
o poświęceniu, trudach wojny i o traumie.

Łukaszewiczowi udało się stworzyć intymne portrety poszczególnych żołnierzy, którzy stali się symbolem walki o wolność. Z sumy indywidualnych doświadczeń wyprowadza obraz brutalnej bitwy, zmuszając widza do uczestniczenia wraz z bohaterami w kołowrotku emocji i wydarzeń. Bowiem „Czerwone maki” to nie tylko obraz historyczny, ale również uniwersalna opowieść o odwadze, braterstwie i cenie, jaką płaci się za wolność.

Łukaszewicz w swojej twórczości odtwarza przeszłość, ale i stara się, aby była ona zrozumiała i bliska współczesnemu widzowi. „Raport Pileckiego” i „Czerwone maki” są ważnymi świadectwami historycznymi. Ale ponad wszystko są dziełami pobudzającymi do refleksji nad wartościami, za które zginęli ludzie.